Targ Tęczowy

Mięsko... Tylko tyle mu chyba było trzeba do szczęścia, aż poczuł ten zapach. Ten rybny aromat z oddali, który świadczył o nawet większej ilości wspaniałego pokarmu. Aż mu cudzysłowowa ślinka pociekła na myśl tego, co musiało się znaleźć gdzieś w okolicy, skoro zaczęło pachnieć w okolicy tak, a nie inaczej. Ot co! Ale, ale... Dokończył pierw to, czego póki co się uczepił i nie dbając zbytnio o stan i wygląd futerka, które pewnie się ubrudziło od kawałków mięska, ale to się nie liczyło. Nie teraz! W tejże właśnie chwili łepetynka kociaka rozglądała się za źródłem owego bodźca, który początkowo zaczął dekoncentrować żyjątko, aby teraz... Jak już skończył ucztę... Mógł odnaleźć owe miejsce, ową potrawę, ową... osobę? Aż nie wiedział, czy porzucić myśli o potencjalnym kontynuowaniu posilania się, a i w tym momencie liczeniu na coś więcej, aniżeli wcześniej zjedzony kawałek mięska. W końcu skoro ktoś to trzyma, to pewnie nie odda, nie? On pewnie by nie dał, bo przecież jak by mógł zrezygnować z czegoś tak wyśmienitego! Doskonałego pod każdym względem! No może ciut mniej dodatków, a i rybka ciut lepsza by mogła być, bo surowa, ale taka też ujdzie, nie?! Ano! Ale co ma zrobić głodna osóbka? No cóż takiego? Nie dziwota więc, iż ostrożnie zaczął podchodzić, nawet ciut od boku, licząc na bycie niezauwazonym, ciągle nasłuchując i obserwując poczynania osobników. W końcu trza być nindża, to może i coś się złapie, prawda? Coś skapnie na ziemie i będzie coś więcej! Chociaż... Spiął się na dźwięk odnośnie kocich kebabów, zastanawiając się, o co do końca mogło z tym chodzić, nie?

Cóż, przechadzka odbywała im się całkiem przyjemnie, chociaż Senritsu co jakiś czas raczyła powiedzieć, lub zrobić coś dziwnego. Przykładowo nawet dziękując układała wypowiedź w dość specyficzny sposób. Zielonowłosy jednak całkiem przepadał za tym odstępstwem od normy.
- Nie ma za co. - Rzucił uprzejmie z lekkim uśmiechem.
No, jakby nie patrzeć, to kupienie soku, czy uświadomienie kogoś za czym przepada lub nie, nie należy do żadnych wyczynów. Potem jednak pojawiła się kwestia kebaba, która wydala się nieco bardziej skomplikowana, niż się spodziewał. Tak, czy siak trzeba było dać jakieś wyjaśnienie.
- Cóż, w uproszczeniu kebab, to pieczone kawałki mięsa w bułce z różnymi dodatkami w zależności od rodzaju. - Odparł w lekkim zamyśleniu.
Widząc, że dziewczyna zdała się na jego zdanie zamówił jej tradycyjną wersję. Później pojawiła się kolejna dziwna kwestia, która nieco rozbawiła Keigara, przez co uśmiechnął się nieco tajemniczo.
- W niektórych krajach być może, ale nie w tym, a przynajmniej tak słyszałem. - Odrzekł dość luźnym tonem.
Gdy odebrał swoje papu, a Senritsu swoje, poczuł, że coś się w nich wpatruje. Kątem oka zauważył, iż to mały futrzak, który z wolna do nich podchodził. W sumie to było całkiem interesujące, że takie małe zwierze było na tyle zdeterminowany by się zbliżyć mimo jego złowrogiej aury. Tak, czy siak domyślił się o co może chodzić, więc nie zamierzał utrudniać kotu. Dlatego położył tam najpierw serwetkę, a potem zrzucił na nią parę kawałków mięsa i ryby.
- Masz, widzę, że też masz chrapkę na małe co nieco. - Rzucił spokojnym tonem do zwierzaka, po czym siał przy stole trzy kroki dalej.